درست است که کمک کردن به مردم را دوست دارم، اما زمانی که حجم درخواست‌ها زیاد شود، سازمان‌دهی کارها نیز سخت‌تر می‌شود. این هفته با چه شرکتی کار می‌کردم و چه درخواست‌هایی داشتند؟ در مورد مقاله‌های مجله چه کارهایی باید انجام دهم؟ مدیر مسئول چه انتظاراتی از من دارد و نویسندگان با چه مشکلاتی روبرو هستند. به نظر می‌رسید که شبیه به سازمان‌های بزرگی که از هلپ‌دسک (Help Desk) برای پیگیری درخواست‌های پشتیبانی مشتریان استفاده می‌کنند من نیز به یک چنین سازوکاری نیاز داشتم. راه‌حلی که اجازه می‌دهد به افرادی که درخواست کمک دارند به سرعت پاسخ دهم، کارها را پیگیری کنم و با همکاران به ساده‌ترین شکل در تعامل باشم. ‌بنابراین تصمیم گرفتم یکی از راه‌حل‌های قدرتمند در این زمینه OpenSourceCMS.com را روی سرور شخصی خودم نصب کنم.

این‌کار برای بیشتر مردم کار سختی به نظر می‌رسد، زیرا باید کارهای زیادی را برای دستیابی به سامانه‌ای که برای ردیابی کارها مفید باشد انجام دهید. راه‌اندازی وب‌سایتی که می‌تواند درخواست‌ها را دریافت کرده، آن‌ها را ردیابی کند، مکالمه‌ها را از طریق ایمیل وب‌سایت برقرار کند و پیاده‌سازی مکانیزیمی برای ورود به سیستم و پاسخ به درخواست‌ها و ده‌ها کار کوچک دیگر کار ساده‌ای نیست، علاوه بر این‌که کامپیتر شما باید همیشه روشن و به اینترنت متصل باشد. در غیر این صورت، وقتی پاسخ‌هایی را ارسال و بازخوردهایی را دریافت می‌کنید چگونه قادر هستید به آن‌ها دسترسی پیدا کنند و مهم‌تر این‌کنه تمام این‌کارها به شکل رایگان انجام شود؟

بدون شک، پیاده‌سازی یک چنین مکانیزمی در یک روز تمام نمی‌شود و اگر حرفه‌ای باشید شاید در یک هفته قادر به پیاده‌سازی آن باشید. البته به شرطی که از وعده‌های غذایی و خواب خود بگذرید! ایده‌آل‌ترین گزینه‌ای که در این زمینه وجود دارد و قادر است به طیف گسترده‌ای از درخواست‌ها پاسخ دهد سرور خصوصی مجازی است. مکانیزمی که قدرت نامحدودی در اختیارتان قرار می‌دهد.

میزبانی وب در مقابل سرورهای خصوصی مجازی

برای سال‌های متمادی، شرکت‌ها و حتا افراد مبالغ هنگفتی را صرف سخت‌افزار و اشتراک فضا می‌کردند که به‌نام فضای میزبانی اشتراکی وب در سرورها نامیده می‌شد. به‌طور معمول، یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی، فضایی روی سروریشان در اختیار کسب‌وکارها و کاربران قرار می‌دهند تا شرکت‌ها بتوانند از این فضا برای میزبانی سرویس‌های کاربردی موردنیاز خود نظیر ایمیل، پایگاه داده، نرم‌افزار و در مقیاس کلان‌تر سخت‌افزارهای خود (فضای اشتراکی) استفاده کرده و به مدیریت فرآیندهای تجاری بپردازند. برای روشن شدن موضوع اجازه دهید این فناوری را با مرکز خرید بزرگی مقایهس کنیم که غرفه‌های بزرگی در اختیار دارد که افراد یا شرکت‌ها برای فروش محصولات شخصی خود آن‌ها را اجرا می‌کنند. در روش فوق، متقاضی فضای موردنیاز را از مالک فروشگاه اجاره می‌کند تا بتواند محصولات خود را درون آن غرفه به فروش برساند. در این حالت فرد مذکور مدیریت آن غرفه را عهده‌دار است.

در دنیای میزبانی فضای اشتراکی وب نیز یک چنین قاعد‌ه‌ای وجود دارد. شرکت ارائه‌دهنده خدمات میزبانی وب، فضایی در اختیارتان قرار می‌دهد و در ادامه ابزارهای لازم برای مدیریت وب‌سایت در اختیارتان قرار می‌دهد، با این‌حال، به دلیل این‌که سرور به شکل با صدها کاربر یا شرکت دیگر به اشتراک قرار گرفته شما قادر به انجام تغییرات اساسی زیادی نیستید و نمی‌توانید نرم‌افزارهای سفارشی را نصب کنید. برای بسیاری از افراد، این مدل کافی است. با این وجود ، هرچه تجارت و فناوری رشد می‌کند، محدودیت‌های بیشتر این مکانیزم خودنمایی می‌کنند. از اوایل سال ۲۰۰۵ میلادی بود که نرم‌افزارهای مجازی‌ساز راهکاری مقرون به صرفه و قدرتمندتر ارائه کردند، به این معنی که شرکت‌ها یا افرادی که سرورهای فیزیکی خود را دارند این قابلیت را به دست آورند تا سرورهای مجازی موردنیازشان را روی آن‌ها نصب کنند.

تفاوت یک سرور مجازی با میزبانی وب در این است که سرور مجازی این حس را القا می‌کند که شما کامپیوتر خودتان را دارید. شما می‌توانید کنترل کنید چه نرم‌افزاری را روی آن نصب کنید و صاحب سرور فیزیکی می‌تواند بخشی از فضای دیسک، میزان استفاده از حافظه و استفاده از پردازنده را به سرور مجازی شما اختصاص دهد. در واقع یک کامپیوتر جداگانه درون یک کامپیوتر بزرگتر در اختیارتان قرار دارد. برای شما که مالک سرور مجازی هستید این‌گونه به نظر می‌رسد که دسترسی کاملی به یک سیستم دارید. سیستمی که می‌توانید به جای پرداخت هزینه چند ده میلیون تومانی برای زیرساخت‌های فیزیکی با پرداخت هزینه کم به شکل ماهانه آن‌را اجرا کنید.

با این حال، روش فوق عیبی نیز دارد. عیب این روش در این است که مسئولیت انجام کارها یا اتفاقاتی که می‌افتد بر عهده شما است. در حالی که در یک قرارداد میزبانی وب ممکن است شرط شود که صاحب سرور فیزیکی از نظر رفع مشکلات نرم‌افزاری، تهیه نسخه پشتیبان از داده‌ها یا اطمینان از به‌روز بودن نرم‌افزارها متعهد است، اما مالک یک سرور مجازی باید این مسئولیت‌ها را بر عهده بگیرد. رویکرد فوق شباهت زیادی به حالتی دارد که ابتدای مطلب به آن اشاره کردم، شما فروشگاهی را در یک مرکز خرید اجاره می‌کنید که تهیه، نگهداری، تمیز نگه داشتن و نکات ایمنی آن به شما بستگی دارد و تنها کاری که باید انجام دهید پرداخت اجرا بها است.

سرور مجازی خصوصی چیست؟

VPS مخفف عبارت (Virtual Private Server) به معنای سرور مجازی است. پیشرفت‌های حوزه فناوری باعث شده تا امکان میزبانی چند سرور مجازی روی هر ابرسروری فراهم شود، به‌طوری که هر یک دارای سیستم‌عامل و محیط ایزوله شده باشند. سرور مجازی اختصاصی (Virtual Private Server) ایده‌آل برای شرکت‌ها، سازمان‌ها و سایت‌هایی است که نیاز به منابع بیشتری برای ارائه خدمات خود دارند. سرور مجازی، حد فاصل بین سرویس هاستینگ مشترک و سرور اختصاصی است. در سرویس هاستینگ مشترک تعداد زیادی وب سایت روی یک سرور قرار می‌گیرند و در مقابل سرور اختصاصی (Dedicated Server) نیاز به صرف هزینه بیشتری دارد که بدون داشتن توجیه مالی تهیه آن به صرفه نخواهد بود. VPS امکان دسترسی روت و نصب نرم‌افزارهای سیستمی را فراهم می‌کند. با استفاده از فناوری مانند Xen، vmware ESXI یا Virtuozzo و با بهره‌گیری از سخت‌افزارهای قدرتمند و پیشرفته، یک سرور فیزیکی به چندین VPS با امکانات یکسان یا متفاوت تقسیم می‌شود. گاهی از سرور مجازی به عنوان VDS) Virtual Dedicated Server) نیز نام می‌برند. میزبانی سرور مجازی با داشتن برتری در امکانات و منابع نسبت به سرویس میزبانی مشترک و قیمت مناسب‌تر نسبت به سرویس سرور اختصاصی، مناسب برای اکثر سایت‌های مهم و پربازدید است. از سرور مجازی برای مدیریت سایت‌ها به عنوان فضای میزبانی وب یا برای به دست گرفتن کنترل یک وب سایت دیگر از راه دور یا برای پیاده‌سازی و اجرای کدها یا نرم‌افزارهای خاص روی یک سرور استفاده می‌شود. از جمله برای اینکه از یک سرور مجازی به عنوان فضای میزبانی برای یک وب سایت استفاده شود، باید از سرور مجازی با سیستم عامل لینوکس استفاده کرد. معمولاً سرورهای مجازی، از مجازی‌سازها یا سیستم‌عامل‌های لینوکس و ویندوز استفاده می‌کنند. فضای کاربری سرور مجازی ویندوز، دقیقاً مثل دسکتاپ ویندوز در کامپیوتر خانگی شماست؛ با همان امکانات و شکل و شمایل آن، بستگی به نوع ویندوزی که روی آن نصب شده ‌است دارد.

منبع : شبکه